Coca-Cola light

Confession time.
De dieet-lobby heeft een verloren zieltje aan mij.

Toen mijn mama ergens diep in de jaren ‘80 – de begindagen van de light-producten – een keer per ongeluk een fles Coca-Cola light (Coca-Cola wàtte?) van de Gran Bazar had meegebracht, vond ik die cola wel heel gek smaken.

Het duurde niet lang voor ik in de gaten kreeg dat, ondanks dat er wel degelijk Coca-Cola op de fles stond, het niet the real deal was. De inhoud van de fles Coca-Cola light ging vervolgens rechtstreeks de afvoer in – hoe vies wàs dat ook, zeg! – en dat was het laatste dat er ooit van gezien werd. Good riddens.

Nu heb ik cola zelf allang afgezworen, maar mijn punt is: liever één glas echte Coca-Cola dan een hele fles Coca-Cola light. Toegegeven, misschien niet het beste voorbeeld (want af en toe een Coca-Cola zero gaat er hier ook wel in), maar je kunt de theorie evengoed toepassen op light mayonaise, light yoghurt, … en worst off all … margarine! Enfin, ik heb het niet zo met light-varianten en fake producten die iets pretenderen te zijn dat ze niet zijn.
​

Less is more

“Claire, waarom ben je nu aan ‘t ranten over Coca-Cola! Dat heeft toch niks met wijn te maken?” Toch wel. In die zin dat het bij alles draait rond kwaliteit. Niet kwantiteit. Ook bij wijn. Liever een kleine hoeveelheid kwaliteit dan veel brol.

En kwaliteit in wijn, dat blijft een hekel punt. Want eerlijk? Ik heb mijn buik zò vol van de goedkope slobberwijntjes, van de high-volume-inexpensive-wine zoals dat in vakjargon heet. De ‘Château Migraines’ met een leuk etiketje erop die ze je in de supermarkt graag in de maag proberen te splitsen.

Het type wijn dat bij een kwaliteitscontrole maar net met de hakken over de sloot geraakt. Het type wijn dat wordt ingekocht bij de producent voor amper anderhalve euro per fles en waar jij, als eindconsument, op restaurant 18 euro of meer voor betaalt in de vorm van ‘huiswijn’. Dàt type wijn wil ik er graag uit.

Kwaliteit over kwantiteit

Liever wat meer betalen voor een kleinere hoeveelheid, maar meer kwaliteit. Want geloof me vrij, er is héél veel verschil in kwaliteit in wijn. En dan heb ik het niet eens over smaak, maar wel over de manier waarop wijn wordt gemaakt en hoe dat een directe impact heeft op hoe gezond of ongezond wijn is.

Het betekent het verschil tussen een kater van episch formaat de dag nadien – ik drink nòòit meer! – of een klein zweempje hoofdpijn omdat dat laatste glas er misschien eentje teveel was – oops! Maar niet omdat je net je quotum aan sulfieten voor de rest van het jaar naar binnen hebt gewerkt op één avond tijd.

Waarom je beter enkele euro’s meer uitgeeft aan een fles wijn en hoe dat je gezondheid ten goede komt, vertel ik je graag in de blogpost die ik daarover schreef. 

Deze tekst verscheen oorspronkelijk als nieuwsbrief en werd geadapteerd