één passionele middag

“Jazz is de taal van de liefde! L’amore!”
riep hij, terwijl hij zijn kleine Fiat cinquecento met een nonchalante polsbeweging in een versnelling hoger gooide.

Aan het stuur Mario Scrimaglio, een man met een al even flamboyante persoonlijkheid als zijn naam doet vermoeden. De zeventig al een tijdje gepasseerd, maar daarom niet minder charmant of gevaarlijk dan in zijn gloriedagen.

Passie

Ik leerde Mario de avond voordien kennen tijdens een feestje bij vrienden thuis in Piemonte waar hij de aandacht trok omdat hij op een gegeven moment met veel pathos op zijn borst sloeg en het met luide stem had over zijn ‘cuore italiano‘. Er was niks mis met zijn hart, dat wist Mario’s cardioloog – mediterranean paradox en al – maar de man bleek gewoon heel erg gepassioneerd.

Want wat wilde het toeval? Signore Scrimaglio bleek wijnmaker en dat treft, want ik wil ook wel eens een glaasje drinken. Toen Mario ter ore kwam dat ik bovendien ook professioneel actief was in de wijnsector, werd ik prompt uitgenodigd voor een lunch in het plaatselijke wijnrestaurant.

En zo kwam het dat Mario en ik rond lunchtijd over Italiaanse wegen scheurden, Stan Getz op de sfeervolle achtergrond.

Goeie smaak

3 uur later kon ik niet anders dan vaststellen dat Mario niet teleur stelde. Of beter nog, Mario’s wijnen. Dat lag volledig in de lijn van de verwachting, want Mario’s fierheid beperkte zich niet tot zijn met veel smaak uitgekozen linnen pak. Hij viel nog liever dood dan dat je hem zou betrappen op een snel gemaakte ‘wham-bam-thank-you-mam-wijn’.

Nee, Mario’s wijnen zijn al even premium als zijn smaak in muziek of Italiaanse designerpakken. Maar wàt maakt een wijn nu al dan niet premium? En wat onderscheidt een topwijn van een slobberwijntje? Luister nu naar de nieuwste aflevering van Blind geproefd en je komt er alles over te weten.

Deze tekst verscheen oorspronkelijk als nieuwsbrief en werd geadapteerd