een speciale gelegenheid

ken je dat? Je hebt een nieuwe cashmere trui of een nogal delicate jurk gekocht (tegen beter weten in) en je betrapt jezelf erop dat je je nieuwe aanwinst niet durft aandoen.

Niet omdat je bang bent dat de kat haar klauwen erin zal zetten of dat je meteen de eerste draagbeurt al met de zoom ergens achter blijft hangen – nochtans twee zeer reële scenario’s in mijn geval – maar wel omdat het mààr een doordeweekse dinsdag is en je dat stuk liever ‘spaart’ voor een speciaal moment.

The time is now

Ik ben daar mee gestopt. Sinds ik het concept van de ‘cost per wear’ heb ontdekt (de aankoopprijs gedeeld door het aantal keer dat je iets draagt) denk ik: hoe vaker, hoe beter! Beste remedie om dat schuldgevoel over die toch-wel-aan-de-dure-kant Max Mara-jas of dat paar ja-maar-ze-zijn-zo-mooi Fratelli Rossetti-schoenen weg te werken. “Want ik draag ze echt heel vaak, hoor!”​
​En voor ik je nu hoor zeggen “ja, maar …”: there’s no such thing as being overdressed.

Bovendien weet je nooit wat er morgen gebeurt. Stel: je huis brandt af, je keren worden gestolen, je komt 20 kilo bij op een maand tijd en je past niet langer in je kleren, … Ik wens het je niet toe, maar het zou zomaar kunnen gebeuren. Ja, en dan heb je spijt, hè. Spijt dat je toch niet eerder je pull/jas/schoenen hebt gedragen. Zonde.

Weet je wat òòk zonde zou zijn? Wijn te lang laten liggen voordat je ‘m drinkt.

Te lang, te oud

Ik wil ze kost niet geven, mensen die flessen Champagne in hun kelder hebben liggen, klaar om gedronken te worden op ‘een speciale gelegenheid’. Dat er dan op vijf jaar tijd blijkbaar niks speciaal genoeg gebeurt om die fles te kraken, is al zonde op zich, maar om zomaar een goeie fles Champagne te laten verpieteren, dat is nog veel grotere zonde.

Champagne dient niet om te bewaren, maar om gedronken te worden. Als je na een jaar nog altijd geen goeie aanleiding hebt gevonden om die fles in de deur van je koelkast open te maken, dan a) moet je eens serieus je levenskeuzes herbekijken en b) drink je ‘m beter meteen op. Ook op een doordeweekse dinsdag. Gewoon omdat het kan. Want eerlijk? Beter gaat het niet worden en dat mag je best letterlijk nemen.

Want net als witte wijn, wordt Champagne (en bij uitbreiding elke schuimwijn) het best zo jong mogelijk gedronken. Nee, dat wordt niet beter als je dat een jaar of twee laat liggen. Net zo min als 95% van de witte wijn niet beter wordt door die te laten liggen, wachtend op een speciale gelegenheid. Want het risico is dat, eenmaal die speciale gelegenheid er dan eindelijk is, die belegen fles Pouilly Fumé of Chablis al meteen een domper op feestvreugde is. En laat dat nu net niet de bedoeling zijn.

Dus, doe jezelf een plezier en doe die fles gewoon op tijd open. Dat is: liefst binnen het jaar. Laat hem zeker niet te oud worden, want tijd kun je niet terug kopen. Eens een wijn over zijn hoogtepunt heen is, is er geen redden meer aan en krijg je er zelfs geen saus meer mee opgevrolijkt.

Voilà, meteen een goed excuus om straks eens door je wijnvoorraad te gaan en vanavond bijvoorbeeld een goeie fles open te doen. Deal?

Zijn wij al vriendjes op Instagram? Daar deel ik regelmatig tips en weetjes over wijn.

Deze tekst verscheen oorspronkelijk als nieuwsbrief en werd geadapteerd