de vistoog van de Carrefour

en de meeuwen meeuwden statig, de golven golfden naar het strand

‘t Was dan wel geen Heist aan Zee, maar wel Sint Idesbald waar ik het voorbije weekend doorbracht. Gelukkig zonder kinderen die in hun broek deden, en zwemmen naar Engeland was er ook niet bij, maar ‘t was desalniettemin een memorabel weekend.

Het jaarlijkse weekendje met ons vaste groepje Italiaanse expats verliep geheel volgens beproefd recept: eten en eten en eten en … – enfin, you get the picture. Hoogdagen voor mij, want onder deze Italiaanse mannen worden er dagen op voorhand al mogelijke 4-gangenmenu’s via WhatsApp bij elkaar afgetoetst en wordt er onderhandeld wie wat màg maken. Ja, dat lees je goed: màg.

’Mr. Italiano’ mag dan wel die ene Italiaan zijn die niet kookt, ter verdediging van zijn soort: hij is niet representatief voor de rest van zijn mannelijke landgenoten.

Floreren in tijden van crisis

Zorgvuldig opgestelde boodschappenlijstjes in stijlvolle Moleskine-schriften werden afgevinkt in de lokale Carrefour, waar ons exotische gezelschap veel bekijks hadden. Koksijde is nu eenmaal niet Brussel, quoi. Ik was mee als vertaler van dienst in het verder uitsluitend mannelijke gezelschap, mocht er zich een situatie voordoen waarbij er moest gecommuniceerd worden met de lokale bevolking. Even was er lichte paniek toen de verse vistoog leeg bleek, maar er werd snel herpakt en overgegaan naar Plan B. Er wordt gezegd dat Italianen het beste presteren in crisissituaties – drama, en al – en dat bleek ook hier het geval.

Mijn Italiaanse hobbychefs mochten zich dan buigen over vraagstukken rond grijze garnalen en de juiste soort bloem voor verse pasta (spoiler alert, dat is ‘tipo 00’), één onderdeel wordt altijd aan bibi overgelaten en dat is, je raadt het al, … de wijn.

Verantwoordelijke afdeling Wijn 

Los van de occasionele fles Franciacorta (schuimwijn van topkwaliteit uit Lombardia) of Passito di Pantelleria (dessertwijn uit Sicilië) die als curiosum wordt meegebracht, ben ik tot nader order de ‘VVA (verantwoordelijke voor aankoop) wijn’.

 Mannen die boodschappen doen en uren in de keuken staan, vrouwen die de wijn kiezen. De wereld op zijn kop. En zo zie ik het graag!

De autokoffer van de MINI zat dus al vol met wit en rood – respectievelijk Gavi (droge, minerale witte wijn) en Barbera d’Alba (jonge, fruitige rode wijn met fijne zuren, dus ook gastronomische kwaliteiten), allebei uit Piemonte.

Wat drinken we?

Op het moment dat ik de wijn koos, was het menu voor mij nog onbekend, dus moest ik een inschatting maken in functie van enkele objectieve parameters:

• wat er mogelijk op tafel ging komen (grote kans op vis, schaal- en schelpdieren, pasta, charcuterie);
• het publiek (kosmopolitisch ingestelde Italiaanse foodies);
• budget en situatie (we zouden thuis koken en gingen niet op restaurant, dus mocht de gemiddelde prijs per fles wat hoger liggen).

Als je wijn kiest voor een groep mensen en zeker wanneer je niet goed weet wat er geserveerd zal worden, dan is het altijd een goed idee om je publiek even in te schatten (ken uw Pappenheimers) en te kiezen voor geen al te zware passe-partout-wijnen, wijnen die goed passen bij veel verschillende gerechten.

Food pairing

Als je graag meer te weten komt over hoe je de juiste wijn matcht bij bepaalde gerechten, dan heb ik binnenkort misschien iets leuk voor je, want ik werk aan een food pairing gids waarmee jij thuis ook dineetjes en feestjes tot een succes kunt maken.

Kijk ook eens naar de rest van het aanbod online tools

Deze tekst verscheen oorspronkelijk als nieuwsbrief en werd geadapteerd