scène in het sterrenrestaurant
Of ik hem kon helpen, vroeg ik vriendelijk.
Met angstige blik keek hij de winkel rond, op zoek naar iets bekend. Iets veilig. Iets betrouwbaar. Want allicht leek ik in zijn ogen onvoldoende betrouwbaar om hem degelijk wijnadvies te geven.
Dat hij het niet zeker wist, zei hij. “Maar uwen baas gaat mij wel kunnen helpen, hoor!” zei hij zelfverzekerd.
Een. Ik heb geen baas. Honden hebben een baas (en katten personeel, ha!).
Twee. Ik draai al langer mee in die wijnwinkel dan ‘mijn baas’ – sorry, Philippe.
Drie. Ik had hem kunnen helpen, als hij zijn vraag ook effectief aan mij had gesteld. Maar dat deed hij niet.
Net zoals de sommelier van dat Michelin-restaurant een week eerder de wijnkaart (die ik hem nota bene zelf had gevraagd) niet aan mij, maar wel automatisch aan mijn mannelijke tafelpartner overhandigde. Waarop die laatste de situatie probeerde te ontmijnen met het grapje “Zij kiest, ik drink!” Crisis afgewend.
Ik zou mijn schouders kunnen ophalen. Net zoals ik ook opmerkingen genre “Amai, jij kent wel veel van muziek (of film) voor een vrouw!” zou kunnen laten passeren. Maar dat doe ik niet. Ja, ik ben een vrouw. En ja, ik ken ook iets van auto’s. Van film. Van seventies rock. En van andere dingen die blijkbaar uitsluitend voorbehouden zijn aan mannen. En dus ook van wijn.
Maar dat was niet altijd zo. Er was een tijd dat ik amper het verschil tussen Chardonnay en Sauvignon Blanc kende. Wit is wit, toch? Ja, niet dus hé. Maar dat heb ik pas later ontdekt. Zo’n 20 jaar geleden. Toen ging ik zelf over wijn lezen en volgde ik mijn eerste wijncursus. Als enige vrouw in een groep van bijna twintig cursisten.
Ondertussen heb ik beslist van nog een cursus te gaan volgen. En ‘t is een stevige! Eind deze maand start ik met de wijnopleiding WSET niveau 3, je kunt ‘m vergelijken met de officiële opleiding tot sommelier. Je vraagt je misschien af waarom ik dié dan niet gewoon ga volgen?
Is me iets te klassiek en ik ben, eerlijk gezegd, ook niet echt geïnteresseerd in 27 verschillende wijnglazen matchen bij de juiste wijn. Want ik denk niet dat dat iets is waarmee ik jou kan helpen. Dus daar wil ik mijn én jouw tijd niet mee verdoen. Ik wil liever hands-on kennis overbrengen die je zelf in de praktijk kunt omzetten dan dat ik je leer wat het per-fec-te glas is om Pinot noir in te serveren. Het leven speelt zich nu eenmaal niet af in een sterrenrestaurant.
Deze tekst verscheen oorspronkelijk als nieuwsbrief en werd geadapteerd
meer nieuwsbrieven
Chardonnay met chips
Great minds think alike.Of toch ongeveer. Nadat ik al weken vruchteloos op zoek was naar de ideale gevlochten handtas/strandtas, kwam ik erachter dat de tas die ik in mijn hoofd had ook effectief bestond. Tot zover het goeie nieuws. Minder tof: de designafdeling van...
The most wonderful time of the year
“Last Christmas, I gave you my heart …” Ik heb een vriendin die in de loop van oktober al in de startblokken staat om haar kerstboom op te tuigen en ik verdenk haar er ook van een belangrijk aandeel te hebben in de royalties van Mariah Carey - you know who you are!...
één passionele middag
"Jazz is de taal van de liefde! L'amore!" riep hij, terwijl hij zijn kleine Fiat cinquecento met een nonchalante polsbeweging in een versnelling hoger gooide. Aan het stuur Mario Scrimaglio, een man met een al even flamboyante persoonlijkheid als zijn naam doet...
Gekoelde rode wijn
Pierre. Brice. Nicolas. De grote liefdes die ik vond temidden van Orangina’s en pedalo’s aan het kleine kiezelstrandje op de oever van de Zuidfranse Aveyron. Stuk voor stuk liefdes voor de rest van mijn leven. En dat leven had een gemiddelde houdbaarheid van 3 weken....
Camperwijn
“maar ik wil naar huuuuiiiis! En ik … ik … ik mis Pinky [mijn zwarte doodle-hond]!” Dikke tranen rolden over mijn gezicht, het bewijs dat ik bepaald geen ‘happy camper’ was en hélemaal klaar was met tenten en luchtmatrassen en hudo’s - don’t ask - en gewoon terug...
Alles weg
Een druk afstudeerfeest.Een laatste zotte avond met mijn medestudenten.Rock Werchter. ‘t Zijn maar enkele van de vele dingen die doorheen de jaren een vaste plaats in mijn agenda hebben gekregen op de allerlaatste vrijdag van juni. Vaak nog geflankeerd door dubbele...
Lambrusco
Amore! Veramente!*(Allez, schat! Echt waar!) Insert enkele Italiaanse handgebaren en een verontwaardigde blik op het gezicht van Mr. Italiano wanneer ik de kaas boven haal. Normaal gezien ben ik redelijk puristisch wanneer het op Italiaanse food aankomt. Geen...