3 Italiaanse lifestyle gewoontes voor het nieuwe jaar

Italianen slaan de hele dag espresso’s achterover, flaneren in designer pakken, rijden rond op Vespa’s, flirten dat de stukken eraf vliegen, drinken aperitivo en eten elke dag spaghetti. Misschien. Maar niet echt. Behalve dat van die koffie.

Hoewel het voor velen van ons (Italië-liefhebbers) misschien lijkt alsof leven in Italië per definitie living la dolce vita is, is het natuurlijk niet allemaal roses and unicorns. Maar hoe erg Italianen ook kunnen zeuren over wat er allemaal mis is met hun land en met de gang van zaken, er zijn altijd die Italiaanse lifestyle gewoonten die het leven zo veel fijner maken. Daarom niet beter, wel aangenamer.

Daarom deel ik zo aan het begin van het nieuwe jaar graag enkele inzichten van de Italian lifestyle die jou ook kunnen inspireren tot een trager en relaxter leven. Italian lifestyle for the win!

1. Neem eten serieus

Italianen zijn bloedserieus wanneer het op eten aankomt (‘leave the gun, take the cannoli!’). Ze wantrouwen mensen die uitsluitend eten om zich te voeden. Eten maakt een belangrijk deel uit van het dagelijks leven en de traditie. Meer nog: eten is heilig, en het verdient dus ook de nodige égards en aandacht. Als Belg hebben we uiteraard wel voeling met dat idee, maar Italianen weten het nog net dat niveau hoger te tillen. ’t Zit hem in de details.

Onderweg eten, in de auto, op straat, … is een no go. Tenminste, dat was het, want ook Italianen blijven niet gespaard van een steeds meer gejaagde levensstijl. Het ultieme doel is om samen met de familie te eten. Op zondagmiddag wordt er in veel Italiaanse huishoudens dan ook ‘domenica pranzo’ (zondagslunch) gehouden met de volledige familie: de nonni, zii, figli e nipoti (respectievelijk grootouders, nonkels en tantes, kinderen en kleinkinderen) om toch tenminste één keer per week samen te zijn en te eten.

Voorbereidingen voor de zondagse lunch starten vaak al ruim voor het weekend. Er wordt gestoofd en geprutteld dat het een lieve lust is.

Ik heb Italiaanse vrienden die er een erezaak van maken 3 volwaardige maaltijden per dag te eten. Minstens. Dat houdt in: bedenken wàt je gaat eten, boodschappen doen bij de juiste leveranciers en vervolgens de keuken induiken. En vaak gaat het over gerechten die meerdere uren (of dagen) bereiding nodig hebben. ’t Is bijna een volledige dagtaak. Je vraagt je af hoe iemand ooit nog iets anders gedaan krijgt.

Italianen kopen het liefst lokaal en volgens de seizoenen. Ze noemen dat cibo chilometro zero. Markten zijn nog steeds a big thing in Italië. Ongeacht waar je je bevindt, je kunt er zeker van zijn dat je in een straal van 10 à 15 km minstens 5 markten per week zult vinden. Er wordt gepalaverd, geproefd, gekeken, vergeleken en geselecteerd tot het goed is.

Naast het plezier van het eten, creëert deze eetcultus ook een moment om even te gaan zitten en van je eten te genieten. Geen snelle hap aan je bureau dus.

2. Vertraag en durf tijd te verspillen

Net als eten is ook tijd van groot belang voor Italianen (hoewel je dat niet altijd zou denken, wanneer je weer eens zit te wachten op eentje). Ze nemen graag de tijd voor dingen. In de snelle wereld van vandaag wordt er uiteraard verwacht dat er hard en veel wordt gewerkt (en in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, kloppen Italianen vele uren), maar het leven is meer dan werk alleen, vero?

Italianen houden ervan om helemaal niets te doen. Ik hou er ook wel eens van me wat te vervelen (vooral wanneer ik daar geen tijd voor heb), maar niet voor te lang. Zo datete ik ooit een Italiaan die niet liever deed dan zondagmiddag innig verstrengeld op de zetel door te brengen. Zonder meer, zonder een filmpje te kijken, zonder een boek te lezen, zonder iets. Kijk, daar word ik dan weer wat zenuwachtig van. It’s all about the balance.

Uren bomen opzetten met vrienden in een bar, een wandelingetje maken, uitgebreid tafelen, gewoon samen tijd doorbrengen. Heerlijke manieren om tijd zoek te maken. Want de momenten die we het meeste koesteren zijn niet per sé de momenten die we het meest productief doorbrengen. Prendersela comoda, of hoe Italianen de tijd nemen voor de dingen hebben verheven tot een kunst.

3. Breng meer tijd door met familie en vrienden

Ik trap open deuren in wanneer ik zeg dat familie belangrijk is in Italië. En het cliché wil: hoe zuidelijker, hoe belangrijker. Een Italiaanse vriend die opgegroeid is in Milaan, vertelde me hoe hij zijn nonkel in Sicilië ging opzoeken. Hij en zijn zio Carmelo (oom Carmelo) hadden elkaar nog niet zo heel vaak ontmoet (want meer dan 1000 km van elkaar verwijderd), dus ’t was een beetje speciaal. Zio Carmelo, inclusief volledige familie, stond hem op het afgesproken tijdstip op te wachten op het dorpsplein. Agenten waren opgevorderd om hem een parkeerplaats te garanderen bij aankomst, tafels waren gereserveerd voor een uitgebreide lunch in de plaatselijke trattoria. Het was een doordeweekse woensdagmiddag en toch stond er een 20-koppig ontvangstcomité voor hem klaar. Winkels werden gesloten, vrije dagen werden opgenomen, allemaal om de neef uit België te ontvangen. Familie is belangrijk en daar laten ze met plezier alles voor vallen.

La famiglia

Italiaanse families zijn soms a bit much, ze kunnen wat verstikkend overkomen. Als introvert ben ik nogal op personal space gesteld. Ik heb tijd voor mezelf nodig en daarom zoek ik liever een B&B dan bij mijn schoonfamilie te logeren. Dat zouden ze liever anders zien, maar daar sta ik op. Ik kan me voorstellen dat vooral voor jonge mensen het soms wat veel wordt, maar het lijkt ook wel dat, hoe ouder je wordt, hoe belangrijker familiebanden worden. Vandaar ook dat de zondaglunch zo’n belangrijke traditie is in Italiaanse families.

L’amicizia (de vriendschap)

Hier in België plannen we alles. Wanneer ik met vriendinnen wil afspreken, worden agenda’s boven gehaald en data geprikt.

Hoe groter de groep, hoe complexer en hoe verder in de toekomst een geschikte datum wordt gevonden. Italianen trekken daar hun wenkbrauw voor op. Data prikken doe je hoogstens voor een tandartsafspraak, maar niet om met vrienden af te spreken. Die zie je gewoon. Wanneer het uitkomt (of niet). Meer dan twee dagen vooruit plannen is vaak al moeilijk. Wie weet wat gebeurt er in tussentijd!

Vrienden ontmoeten gebeurt onder Italianen wat impulsiever en meer à la minute dan bij Belgen. Living in the moment, noemen ze dat. Zo weet ik bij benadering niet wat we dit weekend doen of wie we zien. Omgekeerd, plannen die te lang op voorhand worden gemaakt, kunnen nog een paar keer veranderen voor het zover is. Ik heb het al eens gezegd: leven met Italianen is een oefening in flexibiliteit.

Goede voornemens

Rond de jaarwisseling maakte ik alvast mijn lijstje met dingen die ik dit nieuwe jaar meer ga doen, zowel privé als professioneel. Ik zet voluit in op meer authenticiteit (me doing me, what else?), creativiteit (meer creëren, designen, schrijven en wie weet wat nog meer?), een nog betere work/life balance (vaker ‘nee’ zeggen tegen wat niet past en niet goed voelt) en tot slot meer vrijheid (om te kiezen waar ik blij van word, om meer te reizen en resoluut voor geluk te kiezen).

Wat staat er bij jou op je lijstje met goede voornemens? Heb jij rituelen of gewoontes die jouw leven een pak relaxter of rustiger maken? Laat het eens weten in de comments!

Buon anno, ragazzi!
Claire